Tiny Houses Duinvallei

Tiny Houses Duinvallei, een zelfvoorziendende tiny house community in Katwijk.

Elke druppel telt!

Als bewoners van een tiny house met een groene, natuurlijke tuin merken we dat de extremen tussen natte en droge periodes steeds groter worden. De dorre plantsoenen in de omgeving en de data van het KNMI bevestigen dit alleen maar. Waar de regen in januari, maart en april nog met bakken uit de hemel viel, is er in Katwijk sinds 12 mei nauwelijks een druppel serieuze neerslag gevallen, op een enkele dag na waarop ‘slechts’ 7,5 mm werd gemeten. Deze bui was bij lange na niet genoeg om de aanhoudende droogte te verlichten. n tegenstelling tot betegelde tuinen, waar de droogte nauwelijks opvalt, staan ik en mijn buren voor de uitdaging om onze leefomgeving groeiend en bloeiend te houden. Elke week besteden we dan ook heel wat uren aan het bewateren van de tuin. Gelukkig maken we hiervoor dankbaar gebruik van de Zandsloot naast het terrein. In de basis zijn we namelijk afhankelijk van regenwater voor onze drinkwatervoorziening, waardoor we dit niet zomaar aan de tuin kunnen geven. De aanhoudende droogte laat ons elke dag weer de waarde van elke druppel water inzien. Het is goed om te beseffen dat je als bewoner met een reguliere drinkwateraansluiting eigenlijk niet anders bent. Je deelt alleen jouw wateropslag met miljoenen andere mensen en daardoor lijkt de voorraad onuitputtelijk. Maar onze zoetwatervoorraad is verre van oneindig en de toenemende extremen in het weer leggen een grote druk op deze kostbare bron. Het is hoog tijd om duurzamer met water om te gaan. Een regenton neerzetten is een simpele manier om tuinen te bewateren zonder drinkwater te verbruiken. Ook bewust omgaan met kraanwater vanuit je eigen woning is essentieel, maar het is belangrijk om te beseffen dat je op veel meer manieren invloed hebt op het behoud van ons zoetwater. Zo bespaar je bijvoorbeeld met het verruilen van één hamburger voor een plantaardig alternatief al zo’n 2000 liter, misschien niet direct op je eigen watermeter, maar wel elders vanuit de Nederlandse zoetwatervoorziening. Wil je inspiratie opdoen over het gebruik van regenwater in je eigen woning? Kom dan eens een bakkie doen (van gezuiverd regenwater) tijdens ons Koffiebuurtje op iedere eerste zaterdag van de maand tussen 11.00-13.00 uur. PS. Klagen over het weer is zó 2022. Omarm die regenbui en gun de natuur die broodnodige plens water, zelfs als je daardoor je middagje bakken en braden op het Kattukse strand moet overslaan. Het is het waard!

Allemaal beestjes…

Een paar weken geleden toen de zon achter de wolken vandaan kwam, zat ik een heerlijk bakkie te doen bij een katwijkse strandtent. Naast mij zaten twee mannen van middelbare leeftijd te converseren. Nu ben ik nogal nieuwsgierig van aard dus ik legde mijn oor te luisteren. Het gesprek ging ongeveer als volgt: Meneer 1: “Wat een weer, iet tan?”.Meneer 2: “Wat tan! Aendeluk een béétje zun”. (hier houdt de Katwijkse vertaling op, invullen naar eigen behoefte) Meneer 1: “Nou, wat een gezeur over die beestjes trouwens”.Meneer 2: “Beestjes?”.Meneer 1: “Ja, over dat het steeds warmer wordt en die beestjes, bijen, vlinders, insectensoorten enzo dan doodgaan”.Meneer 2: “Oja, nou, zo overdreven joh. De sabeltandtijger is toch ook uitgestorven, die missen we toch ook niet?”. Enfin, zo ging het nog een tijdje door terwijl ik aan mijn koffie met havermelk nipte. Het zette mij aan het denken want, alhoewel het voor mij meer dan logisch is dat we ‘die beestjes’ nodig hebben voor onze overleving, dringt het blijkbaar nog niet helemaal door bij een deel van de mensheid. De Bij, die de bloem van een courgette plant bevrucht, zorgt ervoor dat een courgette gaat groeien. Een vlinder idem dito. Het ecosysteem is onlosmakelijk verbonden met ons als mens. Persoonlijk ben ik mij daar steeds bewuster van geworden nu ik een tuin en moestuin ter beschikking heb. Door voor mijn leefomgeving te zorgen, ben ik meer betrokken bij alles wat leeft en ontwikkel ik steeds meer respect en ontzag. Mede daarom een oproep aan u, lezer: vergeet het belang van de beestjes niet want alle kleine bee(-s)tjes helpen. Nieuwsgierig geworden over hoe wij zorgen voor een optimale biodiversiteit? Kom dan gerust eens kijken bij ons park in de tiny house community. Daarnaast kunt u met de bewoners in gesprek tijdens het koffie-buurtje elke eerste zaterdag van de maand van 11.00-13.00 uur

Van de kip en het ei…

‘Nu de dagen korter worden, de kou langzaam (heel langzaam) onze kant uit blaast is er niets heerlijkers dan ‘s ochtends op te starten met een warme kop koffie en, voor de niet-vegans onder ons, een gebakken eitje bij het ontbijt. De eitjes op de Tiny House Community Duinvallei komen van onze eigen dames. We zijn er nog niet helemaal over uit hoe ze nu precies heten (Spikkel & Tante Tottie? Beppie & Tokkie?) maar ze luisteren in ieder geval beide naar de naam: “Kip, kip, kip!”. Als het even kan mogen ze, onder toeziend oog van onze Opperkip Esther, vrij rondscharrelen. Dwalen ze iets te ver af, want ook kippen denken weleens dat het gras bij de buren groener is, dan reageren ze op een fluitje en komen vrolijk terug waggelen. Met hun kontjes in de lucht, spitten ze de grond om op zoek naar wormpjes, insecten en ander lekkers. De ‘circle of life’. Echter, als legkip hadden de dames een moeilijke start in het leven. Geboren in een broedmachine kwamen ze, via een opfokker, bij een pluimveehouderij met als enige doel een onnatuurlijke hoeveelheid eieren leggen voor de (onwetende) consument. Ik zal u de verdere gruwelijke details besparen maar wat je leest op www.redeenlegkip.nl zegt genoeg. In mijn opinie, en gelukkig in de opinie van steeds meer mensen, zou geen enkel dier gezien moeten worden als een product waarvan wij oneindig veel mogen nemen. Toen de dames bij ons kwamen wonen, waren ze uitgeput en hadden haast geen veren. Inmiddels zien ze er op en top gezond uit maar helaas, schijn bedreigt. Het blijven kwetsbare dieren; ze zijn te veel doorgefokt en hebben teveel meegemaakt. Dat maakt het ook dubbel want ja, we bieden ze een goed pensioen, maar het voelt als dweilen met de kraan open omdat de onherroepelijke schade al is gedaan. Daarom, namens de dames, een uitnodiging aan u, de lezer, om u te verdiepen in de afkomst van uw eitjes (en andere dierlijke producten). Vraag uzelf opnieuw af: “Wil ik hieraan meewerken of kan het ook anders?”. Want soms is de wereld redden een eitje.’

Een duurzaam gesprek

Ik zal het eerlijk bekennen: ik heb deze column al meerdere keren herschreven. Dat zit namelijk zo; eerst wilde ik schrijven over klimaatverandering, spitsnuitdolfijntjes en boze boeren. Maar ja, wie wil dat nog lezen? Want zeg nu zelf, soms zijn we een beetje ‘klimaat-moe’. En nee, dat komt niet (alleen) door de blootstelling aan de extreme weersomslagen, de beelden van bosbranden, overstromingen, mislukte oogsten of zielige koalabeertjes in Australië (alhoewel mij dat persoonlijk wel aan het hart gaat). Waar zit het ‘m dan wel in? Met die vraag ging ik de afgelopen weken in gesprek met mijn fijne Tiny house buren, voorbijgangers, familie en vrienden. Ik kwam erachter dat het vooral lastig is om een gelijkwaardig gesprek over het klimaat te voeren als je lijnrecht tegenover elkaar staat. Dat kost energie. En daar kan geen windmolenpark tegenop. Vaak merk ik dat de ander het gevoel heeft zich te moeten verdedigen; bijvoorbeeld door ontkenning, bagatelliseren of, nog erger, door de ander te wijzen op zijn/haar/hun tekortkomingen. Mag ik alvast één vooroordeel de wereld uit helpen? Als Tiny house bewoner ben ik verre van ‘perfect’. Ja, ik probeer zeker zo zelfvoorzienend mogelijk te zijn, ben mij bewust van de impact van klimaatverandering omdat het recht onder mijn neus gebeurt en geen ver-van-mijn-bedshow is, eet geen vlees en leur al maanden bij mijn werkgever om eindelijk havermelk op de menukaart te zetten. Maar daarnaast sta ook ik soms voor het schap in de supermarkt en kies voor (gedachteloos) gemak. Reisde ik in juni nog met de trein naar Zweden om mijn Carbon footprint te verkleinen, ben ik toch weer gezwicht voor een goedkoop vliegticket naar Italië in september. Wil ik al honderd keer overstappen naar een duurzame bank, blijf ik toch weer kleven aan het ‘oude bekende’. Kent u die reclamespotjes nog van vroeger: ‘een betere wereld begint bij jezelf.’ Mooi gezegd, maar we hebben elkaar wel nodig; voor de kritische blik, het steuntje in de rug of de verfrissende tip. Vraag uzelf af: Is wat u doet goed-genoeg? Draagt het voldoende bij aan een betere wereld voor uw kinderen, kleinkinderen en, in het algemeen, voor mens & dier? Het hoeft niet allemaal groots en meeslepend te zijn. Je kunt klein beginnen. Ga het gesprek met elkaar aan. Luister. Oordeel niet. Probeer gelijke grond te vinden en bouw daarop samen verder. Wilt u het gesprek aangaan? Kom dan gezellig langs bij één van onze koffiebuurtjes; elke 1ste zaterdag van de maand van 11:00-13:00, bij de Tiny house community Duinvallei. Welkom!

De koning te rijk zijn

Als vanouds kon er dit jaar weer worden genoten van een koningsdag zonder beperkende maatregelen. De traditionele vrijmarkten werden door heel het land weer druk bezocht. Heel veel verschillende spullen, vaak verkrijgbaar voor een klein prijsje. Wat voor de één overbodig is, kan voor de ander net datgene zijn waar die al een tijd naar zocht. Naarmate de dag verstrijkt, wordt het wel steeds meer een rommelmarkt. Wat na afloop overblijft kan nog een kans krijgen in de kringloopwinkel, of wordt vernietigd. Uit onderzoek* blijkt dat de gemiddelde Nederlander die wil verduurzamen de grootste impact kan maken door minder spullen te kopen.Bij het proces om spullen te maken en te transporteren ontstaan verontreiniging in de lucht, het water en de bodem. Daarnaast kost het ontzettend veel grondstoffen en energie. Toen ik samen met mijn vrouw en 2 katten ons vorige huis van 93m2 bewust verkochten voor een woning van 29m2, konden we zeker niet al onze bezittingen meenemen. We beoordeelden kritisch welke spullen we echt nodig zouden hebben. Het verbaasde ons toen hoeveel spullen we hadden verzameld, vooral dingen die we soms maar een enkele keer hadden gebruikt. Als je de ruimte hebt, sluipt er bewust of onbewust van alles je huis binnen. Na 3 jaar in ons tiny house, merken we dat we eigenlijk niks missen van wat we niet mee konden nemen. Daarnaast denken we nu beter na wanneer we iets kopen: Kunnen wij dit ook lenen? Gaan wij hier veel gebruik van maken? Tweedehands of gezamenlijk aanschaffen? Zo proberen we onze impact op de aarde te verkleinen, blijft ons huis overzichtelijk en scheelt het in de kosten. De (online) markt van tweedehands spullen – die soms zelfs als nieuw, maar wel goedkoper worden aangeboden – groeit enorm. Ook ontstaan er steeds meer platforms waarop spullen gedeeld, geleend of gehuurd kunnen worden. Vaak is het repareren van producten moeilijk en duur, maar gelukkig ontstaan er steeds meer initiatieven zoals repair café’s. Door spullen zo lang mogelijk te gebruiken en met elkaar te delen wordt er efficiënter gebruik van gemaakt en is er ook minder productie nodig. Op die manier bezitten we met elkaar meer dan genoeg! Tijdens onze koffie-uurtjes op de 1e zaterdag van de maand tussen 11:00 – 13:00 bent u van harte welkom, wij vertellen u graag meer over onze manier van wonen en leven. *boek: de verborgen impact, Babette Porcelijn

Één voor allen, allen voor één

Een bekend gezegde dat op veel onderwerpen toepasbaar is. Zo ook op de toespraken tijdens de klimaattop in Glasgow. Er is maar één Aarde waar we individueel zorgvuldig mee moeten omgaan zodat we er met z’n allen fijn op kunnen leven. Wereldleiders kunnen de richting aangeven waarin we als groep naartoe moeten bewegen. Helaas heersen oude ideeën te vaak en staan zij te weinig open voor nieuwe mogelijkheden. We veranderen te langzaam van richting. We kiezen voor kortetermijnwinst met rampzalige gevolgen en kosten op de lange termijn. Tijdens de klimaatmars op 6 november liepen er ruim 40.000 mensen door Amsterdam met één gezamenlijk doel: meer urgentie en snellere verandering. Met de teksten op spandoeken lieten zij zien dat we die offers nu samen moeten maken, om een toekomst te creëren die voor ieder individu wezenlijk beter zal zijn. Allen voor één. Sinds ik woon in een tiny house in de Duinvallei, ben ik bewuster geworden over de impact van onze manier van wonen. Een kleinere woning heeft een aantal ecologische voordelen, zoals het minder hoeven verwarmen en de extra ruimte die ontstaat rondom de woning voor natuur. Onze woning is voorzien van zonnepanelen, huisbatterijen, een regenwaterfiltersysteem, composttoilet en een spoelwaterzuivering. Door een woning naar eigen wens zo efficiënt mogelijk te ontwerpen kun je met een klein woonoppervlak veel bereiken. Bepaalde spullen delen we met elkaar, zoals een wasmachine, stofzuiger en elektrische auto. Zo wordt er efficiënter gebruik van gemaakt. Door hier samen met andere bewoners mee bezig te zijn, leren we van elkaar en worden we steeds bewuster van alles wat we doen, zoals vaker plantaardig te eten, biologische en lokale seizoensgroenten te kopen of verpakkingsvrij boodschappen te doen. Op deze manier zet ik mij individueel in om minder mee te doen aan de vervuilende consumptiemaatschappij en experimenteren we met een open en sociale manier van wonen. Ik geloof dat de Aarde ons gezamenlijke huis en tuin is. Als ik als bewoner mijn ecologische voetafdruk zo klein mogelijk probeer te maken, dan zullen we er met elkaar gelukkiger in leven. Eén voor allen. Wil je in gesprek over het één voor allen, allen voor één principe? Iedereen is altijd welkom in onze openbare tuin en op iedere 1e zaterdag van de maand is er een gezellig koffie-uurtje (vanaf 11.00) waarbij we je graag inspireren over onze manier van wonen.