Wanneer denk je aan je jeugd terug? Als je tien bent? Nee dan zit je er nog middenin. Als je 20 bent dan? Denk het niet dan heb je het veel te druk met van alles en nog wat.
Hoe dan ook, laatst moest ik terug denken aan mijn jeugd. Ik liet een leenhondje uit in het park waar ik vlakbij ben opgegroeid. Vanwege het hondje kom ik er de laatste tijd wat vaker en ik moet zeggen dat is zeker geen straf. Wat een verschil met vroeger! Het park was toen nog wat groter, Salem stond er nog niet en in het park gold een streng regime. Je moest letterlijk binnen de perken blijven, iets waar wij ons als kinderen natuurlijk niet aan hielden. Ik schreef hier al eerder over. (het is u vergeven als u dat niet meer weet hoor). Om de boel in de gaten te houden was er van overheidswege een gemeente ambtenaar aangesteld die gekleed in een uniform en “gewapend” met een rijwiel door het park stapte. Geen idee hoe de man heette maar zijn bijnaam was “Stapje”. Hij stapte door het park met de linkerhand op de rug en met de rechter hield hij z’n fiets vast aan het linkerhandvat. Hij liet zijn fiets uit, zeg maar.
Wij struinden ondertussen door het verboden gebied waar eigenlijk niet veel meer te vinden was dan dennenappels en van die holle peulen die je kon laten klappen. Het was nl. een keurig park. Keurig bijgehouden. Groeide je als boom 10 graden uit het lood dan werd je al gekapt en meegenomen. Kom nu eens kijken! Op omgevallen bomen en gestapeld haksel groeien de prachtigste zwammen en je mag gaan waar je wilt.
Ik nam een paar foto’s voor u, ga kijken en geniet van de herfst! Veel plezier en o ja, het parkje ligt aan de Parklaan.
